خانواده‌ها همیشه به آن فکر می‌کنند که چگونه می‌توانند یک کودک خلاق و ایده‌ دارد تربیت کنند، و همیشه این خلاقیت را در کودک خود جستجو می‌کنند و به این فکر نمی‌کنند که شاید این خلاقیت در کودک که آنها آرزومند هستند یک بستر مناسب برای بروز آن نیاز دارد. محققین در این رابطه دریافته‌اند رابطه محبت‌آمیز بین افراد خانواده پدر و مادر به همدیگر و متقابل به فرزندان خود زمینه بروز خلاقیت آنها می‌شود.

هنگام گفت‌وگو با کودک باید توجه داشته که حرف‌ها و حرکت‌های او، همه برای کودک تازگی دارد و او دوست دارد والدین و اطرافیان به آن رفتار و گفتار توجه کنند و مورد تشویق قرار گیرد و همین توجه‌های به رفتارهای کودک هر چند خیلی کوچک باعث می‌شود که سعی کند تا رفتار خوب دیگری از خود نشان دهد و همین باعث بالا رفتن اعتماد به نفس و تقویت خلاقیت در او می‌شود.

همچنین می‌‌توان بیان داشت که بهترین تشویق برای کودک به خاطر کار و گفتار خوب وی، لحن خوب و چهره خندان والدین در قبال آن رفتار کودک می‌باشد و همواره کودک را با ملایمت تشویق به کارهای خوب و خوب‌تر می‌نماید تا این رفتار دلنشین والدین برای او موجب شود تا بیندیشد که چگونه این شادی پدر و مادر خود را دو چندان نماید.

والدین باید بدانند که هرگز نباید کودکان را در برابر فامیل و دیگر نزدیکان مورد شماتت قرار دهند و بالعکس باید آنها را برای کارهای خوبی که انجام می‌دهند و هر چند جزئی مورد تشویق قرار دهند و کارهای خوب او را بیان دارند و کودک احساس کند که واقع در یک جامعه می‌تواند نقش خوب و مثبت داشته باشد.

والدین به عنوان تنها تکیه‌گاه محکم کودک باید او را در شکست‌ها همراهی کنند و هرگز او را سرزنش نکنند بلکه به نیاز عاطفی کودک خود بپردازند و او را در این شکست‌ یاری کنند.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-رابطه محبت والدین در بروز خلاقیت در کودکان

کار و کوشش اساس زندگی است. انسان با کار کردن است که خوراک و پوشاک و مسکن تهیه می‌کند. تمام صنایع و اختراعات شگفت‌انگیز در اثر کار و فعالیت انسان‌ها به وجود آمده است و ترقی و پیشرفت هر کشوری نیز به مقدار کار و کوشش آن کشور بستگی دارد. دنیا جای کار و کوشش است، نه جای تنبلی و تن‌پروری. خدا در قرآن می‌فرماید: «انسان جز به مقدار سعی و کوشش خود بهره‌ای ندارد.»

در تربیت فرزندان توجه به مسائل اقتصاد خانواده و عدم اسراف و تبذیر، اهمیت دارد. فرزندان باید بدانند که پول دسترنج پدر است که او در اثر کار مفید اجتماعی به دست می‌آورد. رعایت میانه‌روی، پرهیز از خواسته‌های غیرضروری و اجتناب از حرص و ولع مادی، پایه‌های تربیت صحیح است. فرزندان باید دریابند که انسان در مبارزه شدید خود برای بهبود زندگی، بیشتر احساس غرور می‌کند و بردباری و تلاش می‌تواند وضع مادی را بهبود بخشد. باید به کودکان یاد داد که بدون اجازه به اموال دیگران دست نزنند و نیز والدین باید صداقت اقتصادی داشته باشند و مسائل را از کودکان خود پنهان نکنند. اطفال باید نخست برای خود و سپس برای بقیه افراد خانواده و اجتماع احساس دلسوزی کنند و نباید در نگهداری لوازم و اشیاء زندگی بی‌توجهی نمایند.

ملاحظه‌کاری جنبه خاص دلسوزی است. دلسوزی بیشتر در افکار و مقصود انسان تجلی می‌کند، اما ملاحظه‌کاری در عمل ظاهر می‌شود. ملاحظه‌کاری در لباس و کفش را باید به کودکان آموخت تا نوبت به اشیای منزل و اموال عمومی و اجتماعی برسد. کودکان باید چنان تربیت شوند که بای خراب‌کردن وسیله‌ای، بدون سرزنش، احساس شرم کنند. در تربیت اقتصادی باید از وجود اطفال در خریدن چیزهایی از مغازه استفاده شود. آنها می‌توانند با پولی که در اختیارشان قرار می‌گیرد، خرید کنند. در بیشتر خانواده‌های امروزی، پول توجیبی فرزندان مانند خوراک و لباس و… امری اصلی و اساسی منظور می‌شود. پول را نباید در قبال انجام کاری از کارهای خانه به کودک داد، بلکه این امر، نوعی آموزش او در استفاده از پول است و اگر والدین می‌خواهند نتیجه خوبی از این آموزش بگیرند، بهتر است بیش از حد در مصرف پول توجیبی، کنترل و نظارت نداشته باشند. در حالی که طفل بزرگ می‌شود، پول توجیبی نیز باید بیشتر شود، به نحوی که مخارج و مسئولیت‌های اضافی را در بر گیرد؛ مخارجی مثل تفریحات سالم و سرگرمی‌های مناسب.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-تربیت اقتصادی کودکان هم مهم است